توجه: این مطلب به صورت خودکار از
شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی
برداشته شده است. برای مشاهده نسخه اصلی، لطفاً
این آدرس را ببینید: %%POSTURL%%
پروتکل ۱۹۵۳ که نام کامل آن پروتکل محدود کردن و تنظیم کشت گیاه خشخاش و تولید، تجارت بین‌المللی و عمده و استفاده از تریاک است، در ۲۳ ژوئن ۱۹۵۳ در نیویورک به امضا رسید. هدف اصلی این پروتکل محدود کردن تولید تریاک به هفت کشور مشخص و استفاده از آن صرفاً برای مقاصد پزشکی و علمی بود. این هفت کشور عبارت بودند از بلغارستان، یونان، هند، ایران، ترکیه، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و یوگسلاوی. با این حال، پروتکل مدت‌ها طول کشید تا به اجرا درآید و سرانجام در ۸ مارس ۱۹۶۳ لازم‌الاجرا شد. در این زمان، مذاکرات برای معاهده‌ای جامع‌تر در جریان بود که عملاً این پروتکل را کنار گذاشت.
معاهده ۱۹۶۱ که با نام کنوانسیون واحد مواد مخدر شناخته می‌شود، در ۳۰ مارس ۱۹۶۱ در نیویورک به تصویب رسید و پس از کسب تعداد کافی از تصویب‌ها، در ۱۳ دسامبر ۱۹۶۴ اجرایی شد. این کنوانسیون تمامی توافق‌های پیشین در زمینه کنترل مواد مخدر، از جمله پروتکل ۱۹۵۳، را در قالب یک سند واحد و منسجم گرد آورد. هدف آن ایجاد چارچوبی فراگیر برای نظارت بر تولید، تجارت و مصرف بسیاری از مواد مخدر از جمله تریاک، حشیش، کوکا و برخی مواد مصنوعی بود. همچنین این معاهده هیئت بین‌المللی کنترل مواد مخدر را برای نظارت بر اجرای مقررات تأسیس کرد.
رابطه میان این دو سند به این صورت است که پروتکل ۱۹۵۳ یک توافق محدود و تخصصی بر کنترل تریاک بود، در حالی که کنوانسیون واحد ۱۹۶۱ دامنه‌ای بسیار گسترده‌تر داشت و به نوعی جایگزین رسمی و کامل آن شد. این کنوانسیون ساختار حقوقی و نظارتی بلندمدتی را ایجاد کرد که هنوز هم اساس نظام کنترل بین‌المللی مواد مخدر محسوب می‌شود.
در دسامبر ۲۰۲۰، کمیسیون مواد مخدر تصمیم گرفت «کانابیس و رزین کانابیس» را از Schedule IV حذف کند، بر اساس توصیه‌های علمی WHO. این تصمیم در آوریل ۲۰۲۱ لازم‌الاجرا شد.
توجه: این مطلب به صورت خودکار از
شبکه خبری آموزشی گیاهان دارویی
برداشته شده است. برای مشاهده نسخه اصلی، لطفاً
این آدرس را ببینید: %%POSTURL%%